بررسی تاثیر نگرش های تربیتی والدین بر ابعاد سلامت روانی- اجتماعی نوجوانان دختر شهرستان مشهد

هدف از پژوهش حاضر بررسی17 مولفه ی نگرش تربیتی والدین از دیدگاه یانگ و رابطه آن ها با ابعاد سلامت روانی– اجتماعی(خودپنداره و تعامل اجتماعی) نوجوانان دختر می باشد. حجم نمونه این پژوهش تعداد 120 دانش آموز با میانگین سنی 14 سال از مناطق 2و تبادکان آموزش و پرورش شهرستان مشهد به شیوه تصادفی گزینش شدند تا به آزمون فهرست عوامل حمایت کننده فردی(1997) و والدینشان به آزمون سبک فرزندپروری یانگ (2003) پاسخ دهند. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه به روش هم زمان گویای آن بود که مولفه های نگرش تربیتی والدین قادر به پیش بینی کنندگی معناداری برای ابعاد مختلف سلامت روانی و اجتماعی نوجوانان می باشند. بدین معنا که هر چقدر والدین در سبک تربیتی خود از طرحواره های فرزندپروری به صورت منفی بیشتر استفاده کنند، سطح سلامت روانی- اجتماعی فرزندان آن ها پایین تر خواهد بود. در مقابل والدینی که در سبک تربیتی آن ها وجود طرحواره های منفی کمتر دیده شده است، فرزندان آن ها از خودپنداره مثبت، خودکنترلی و خود کارآمدی بالا و دیدی مثبت نسبت به خود، زندگی و آینده و هم چنین از صلاحیت اجتماعی و سازگاری روانی و اجتماعی خوبی برخوردارند.